Death’s Door

Na mijn positieve ervaring met Tunic werd mij aangeraden ook eens Death's Door te proberen (thanks Wieb). Kraaien of vossen zijn redelijk uitwisselbaar, net als Unity en verzadigde kleuren. Waar in Tunic de nadruk meer op de puzzels lag, is Death's Door meer gespitst op de combat en puzzels van niveautje "hendel in de andere kamer doet deze deur open."

PLOT?
Je speelt een kraai verstrikt in bureaucratie en jouw missie is om mensen (entiteiten?) wiens tijd het is om te sterven te helpen de laatste stappen te zetten. De dood had een pact met de lokale koning gesloten zodat deze automatisch zielen naar de dood zou sluizen in ruil voor een langdurig bestaan. Veel smaakt echter naar meer en de koning verraadt de dood, sluit deze op en de wereld stagneert. Toch blijven de kraaien trouw zielen oogsten, echter worden deze gebruikt om de koning in stand te houden.
Gedurende je reizen kom je allerlei kleurrijke en tweedimensionale characters tegen, welke je prompt zult ontdoen van hun lichamelijke binding met de wereld der levenden. Je bent geen gids maar bent iets meer actief betrokken bij mensen hun transitie zegmaar.

They say oral is the key to a (wo)man's heart, but maybe they shouldn't

GAMEPLAY
Dit resulteert in dat jij trouw de werelden betreed en het, toch overtuigend aanwezige, leven ontdoet van hun ziel om deze om te zetten in grotere hak en snellere ren. Vooral de exploration en combat motiveert ten zeerste om je kleine kraai zo snel mogelijk zo snel mogelijk te maken. Traversal en combat is tight (tight tight) en het is een genoegen om door de wereld te zoeven. Althans, de 1e 5 keer dat je door een locatie loopt, daarna ben je soepel, slinks en gefrustreerd door de wereld aan het zoeven.

Er is namelijk een boel te vinden. Er is ook een boel net niet te vinden, waardoor je omgevingen soms compleet uitkamt. Gegeven, dit is voornamelijk wanneer je zo'n 100% completionist bent, waar ik zeker niet onder val, maar als je bij een niet compleet einde al op 90% zit, kun je die laatste percentages ook nog wel even door. Hoewel de bevrediging van ontdekking in Tunic niet aanwezig is, is het correct verwerken van informatie en unlocken van nieuwe wapens/foefjes/parafernalia een altijd vrolijkmakende onderneming.

Het spel schittert in duidelijke hints en informatie, zonder te veel compleet uit te spellen. Ook in end-game 100%ering (procèntering…. procentéring?) heb je veel houvast over wat je waar hoe wanneer moet zien te waarommen. De shrines die je meer Health en Magicana geven kun je bijvoorbeeld op 4 handen tellen, zelfs als je vaak tomaten met botte messen snijd. Het spel is eerlijk en redelijk is wat ik wil zeggen. Hoewel, de breekbare muurtjes met geforceerde openingsvolgorde waren een beetje bogus.

COM(vechten dan)BAT
De combat en de bazen zijn erg goed. Niet te moeilijk, maar sommige bazen kostten enkele pogingen, en enkele set pieces dagen je precies goed uit. De unlocks integreren goed, ook de items voor navigatie vertalen zich goed in extra behendigheid in de boss battles. Redelijk wat combat (vooral bazen) doet zich echter voor in basale geometrische vormen (mijn favoriet is rechthoek!), maar de uitzonderingen zijn veelal aanwezig en een genoegen.
De eindbaas is een echte baas en vereist enige vorm van kunde, maar deze heb je als het goed is gedurende het spel al opgedaan.

CONCLUSIE

Lekker spel om een week (of 2 voor de 100%) in verzeild te raken. Grimmigheid blijft uit, maar het spel is niet zonder uitdaging. De pacing is strak en het plot bestaat en zit niet in de weg.

8,2/10 Ja lachen man, doe maar spelen dan