Rise of the Golden Idol

Na Curse komt Rise! De Golden Idol Risede al in Curse, kan deze ook Cursen in Rise?

De opzet is hetzelfde, de graphics zijn niet echt verbeterd, maar gelukkig voor liefhebber ook niet veranderd. De roodneuzige wazig heen en weer wiebelende knurften met duistere intenties vibe is weer helemaal hier. De opzet is wel iets anders, spel is opgezet in Acts met daarin losse scenario's. De scenario's vertellen vooral compactere verhalen, waar elke act eindigt met diepere overkoepelende puzzels.
Elke act heeft z'n eigen shitty intro tekst, en het aantal scenario's in het spel is meer dan voldoende. In tegenstelling tot Curse vond ik de duur van dit spel precies genoeg en was ik er klaar mee toen ik er klaar mee was.

De puzzels zijn als vanouds en vereisen vaak weer die ene doordenkstap. Dat je denkt een situatie\scenario precies te snappen, maar er altijd wel een addertje onder het gras zit wat je gemist hebt. Deze wisselen in kwaliteit, maar zijn wel altijd logisch te herleiden. Ik heb wat losse 'spoilervrije' hints nodig gehad op punten die je attenderen waar je op moet letten, maar verder al het denkwerk zelf kunnen volbrengen. Ik zat bij tijd en wijlen wel goed vast, en niet elke conclusie was even bevredigend.

Het spel bouwt voort op de thema's uit Curse, maar heeft een iets minder nare insteek. De mensen zijn minder egocentrisch en hebben meer scrupules, waardoor ik helaas iets mis wat ik erg mocht aan het 1e spel. Mijn favoriete momenten in Curse waren namelijk de juxtapositie van rustige stukken in een scenario tegenover brute, bloederige taferelen achter de deur of het plafond. Lijken die verstopt zitten terwijl mensen nog hun leven leiden of uitzoeken wat er gaande is geven een heerlijk grimmig sfeertje.
In Rise zit wel dood, verraad, moord on onwelzijn, maar het is zeldzamer en lijkt gesaneerder. Op een enkele extreem visuele en evocatieve dood na, zijn de meeste scenario's ofwel bloedloos, ofwel, euhm, gezapig? De pieken zijn uitmuntend, maar ik had graag iets meer sardonisch sadisme meegemaakt.

Het verhaal zelf is goed, maar een beetje meanderend. Het heeft helemaal een thema en moraal en het blijft geweldig om sommige hatelijk incompetente mensen onverdiend succes te zien behalen ondanks hun beste of slechtste intenties. De setting is hedendaagser en wat minder beeldend. Meerdere mysteries worden door hard gepuzzel uiteen gereten en vervangen door saai inzicht en begrip. Het laatste scenario en de conclusiepuzzel vereist een trip door alle scenario's heen om de waarheid boven water te halen. Smetje daar is dat het enige tijd kost om van act naar act en scenario naar scenario te gaan, wat de zoektocht iets minder soepel maakt dan ie had mogen zijn. De conclusie die te behalen is en de beweegredenen van de hoofdkarakters zijn echter weer uitmuntend.

Ik was redelijk hyped voor Rise, en heb me ook ten zeerste vermaakt. Het is waarschijnlijk oneerlijk om een vergelijkbaar succes te vragen als het origineel, en Rise durfde nieuwe keuzes te maken. Het spel verteld z'n eigen verhaal, op zn eigen manier, restecp.

Uitmuntend spelletje 8,0/10

Previous
Previous

The Case of the Golden Idol